Posted in Գրականություն

Թմկաբերդի առումը

Լրացուցիչ աշխատանք (տանը)

Կարդա՛ ,,Թմկաբերդի առումը,, պոեմն ամբողջությամբ։ 

1. Բացատրի՛ր բառերը՝ կեռ-ծուռ, հորդորել-համոզել, շուք-շքեղություն, հանապազ-շարունակ, որոտալ-տարածել, գոռ-հպարտ,  պապանձվել- ձայնը կտրել, մրափել-քնել, չարագուշակ-չարագույժ, ահեղ-սարսափելի, դավ-դավաճանություն, գահույք-դեսպակ։

2. Առանձնացրո՛ւ Թաթուլին նկարագրող տողերը։ 

Թաթուլն անհաղթ, աննըկուն,

3. Քո կարծիքը գրի՛ր տիրուհու դավաճանության, այնուհետև շահին տված պատասխանի վերաբերյալ։ 

Քաջ էր ու սիրուն քեզնից առավել.
Մի բարձր ու ազնիվ տղամարդ էր նա.
Կնոջ մատնությամբ ամրոց չէր առել,
Չէր եղել կյանքում երբեք խաբեբա…

Տիրուհին այս խոսքերով ուզու էր ասել, որ իտարբերություն շահի Թաթուլը խաբեությամբ ոչինչ չեր արել, իսկ շահը ամրոցն առել էր տիրուհու դավաճանության արդյունքում։

4.  Հեղինակն այս պոեմով ի՞նչ գաղափար է փոխանցում։

Հեղինակն ուզում էր ասել, որ բոլորն էլ իվերջո մահանում են, բայց մարդու կատարած լավ, բարի գործը միշտ անմահ է, այսինքն մահից հետո հիշվում է մարդը իր կատարած բարի, լավ գործով։

Posted in Գրականություն

Մենք ամենքս հյուր ենք կյանքում

Մենք ամենքս հյուր ենք կյանքում

Յուրաքանչյուրիս կյանքում լինում են պահեր, երբ մենք գիտակցում ենք մեր ժամանակավոր գոյությունն այս մոլորակի վրա: Մենք գալիս ենք այս աշխարհ՝ մեզ հետ բերելով մեր երազանքները, հույսերն ու հավակնությունները: Այնուամենայնիվ, մեր ճանապարհորդության ընթացքում մենք հաճախ ենք հանդիպում տարբեր փորձությունների, ուրախությունների և տխրությունների:

Մենք բոլորս, ըստ էության, հյուրեր ենք այս կյանքում: Մենք անցնում ենք դրա միջով, ասես կարճ ժամանակով, հետևում թողնելով հետքեր, որոնք կարող են ազդել ուրիշների վրա: Մեր ազդեցությունը կարող է լինել և՛ դրական, և՛ բացասական, և երբեմն մենք նույնիսկ տեղյակ չենք, թե ինչպես ենք ազդում մեր շրջապատի վրա:

Մեզանից յուրաքանչյուրն այս աշխարհ է գալիս որոշ նպատակներով և խնդիրներով: Մեզանից ոմանք ձգտում են հասնել բարձր հաջողությունների մեր կարիերայում, ոմանք իսկական երջանկություն են փնտրում ընտանիքում և երեխաների մեջ, իսկ մյուսները ձգտում են հոգևոր զարգացման և ինքնաճանաչման: Բայց, ի վերջո, մենք բոլորս ենթարկվում ենք ժամանակին և անցնում այս կյանքի միջով՝ թողնելով մեր հետքերը նրանց հիշողության մեջ, ովքեր կմնան մեզանից հետո։