Լեոնարդո դա Վինչի

Լեոնարդո դա Վինչի (1452–1519) իտալացի ծագումով համաշխարհային մեծ արվեստագետ, գիտնական, մի շարք ոլորտների երևելին էր՝ ճարտարապետություն, քիմիա, մաթեմատիկա, մեխանիկա, կենսաբանություն, հենասպորտ, երաժշտություն ու այլն։ Նա համարվում է Հ Renaissance դարաշրջանի ամենահսկայական դեմքերից մեկը։

Արվեստը և ժառանգությունը

Լեոնարդոյի արվեստի հիմնական բնույթը բնութագրվում է ներդաշնակության, հորիզոնական ու ուղղահայաց ձևերի կիրառմամբ։ Նրա առավել հայտնի կտավներից է «Մոնա Լիզա», որը խորհրդանշում է գեղեցկության ու միստիկական հավասարակշռության միության անարատ պատկեր։ Լեոնարդոն նաև ստեղծել է «Վերջին ընթրիքը» (1495-1498), որը համարվում է առասպելական կերպարների մաստերփիես, որտեղ տեսանելի է խորը հոգեբանական վերլուծություն։

Գիտական ուսումնասիրությունները

Լեոնարդոն հայտնի էր իր շուտով հայտնաբերված ու առաջադեմ գաղափարներով։ Նա դավաճանել էր «գիտության սահմանները», որովհետև, ի տարբերություն շատ գիտնականների, փորձել էր փորձարկումներ կատարել՝ չսահմանափակվելով միայն տեսական ուսումնասիրությամբ։ Նրա քանդակագործական ու ֆիզիկական ձևերի նկատմամբ հետաքրքրությունը և արվեստի միջոցով մանիպուլյացիաները հաճախ լցված էին բնագիտական մոտեցումներով։

Լեոնարդոն թողեց բազմաթիվ կտավներ, նկարներ, մեքենաների նախագծեր, բայց հաճախ նրա ձեռագիրները ոչ բոլորն են բացահայտվել։ Նրա տարբեր գաղափարները ներառում էին օդանավերի (որտեղ նա նկարագրում էր թռչելու համար միտքը), զրահապատ տանկեր, հիդրավլիկ սարքեր և նույնիսկ միկրոսկոպիկ դիտարկումներ։

ժառանգություն

Լեոնարդո դա Վինչին մի մարդու է դարձել, ով համակցել էր արվեստը, գիտությունը և բանականությունը։ Այսօր նրա նկարները և ստեղծագործությունները մնում են արվեստի աշխարհի ամենագեղեցիկ և ճանաչված նմուշները։