Տեքստում հեղինակը պատմում է պարի և երաժշտության դերի մասին հայ ժողովրդի կյանքում։ Պարը հայերի համար եղել է ոչ միայն զվարճանք, այլ նաև մարդկանց միավորող ուժ։ Այն կատարվել է խմբով կամ շրջանով և արտահայտել է ուրախություն, համախմբվածություն ու ուժ։ Պարերը կապված են եղել տոնական, կրոնական և պատմական իրադարձությունների հետ։
Երաժշտությունը միշտ ուղեկցել է պարը և օգնել փոխանցել մարդկանց զգացումները։ Տեքստում նշվում է, որ երաժշտության հետ կապված շատ բառեր տարբեր լեզուներից են եկել՝ «մուսիկա», «music», «musique» և այլն, սակայն բոլորն էլ ունեն նույն իմաստը։ Սա ցույց է տալիս, որ երաժշտությունն ու պարը համամարդկային արվեստ են և կարևոր տեղ ունեն ժողովրդի մշակույթի մեջ։
Հեղինակը անդրադառնում է նաև օտար պարային բառերին՝ բացատրելով, որ նման հնչողություն ունեցող օտար բառերը տարբեր նշանակություններ ունեն, և դրանք պետք է ճիշտ հասկանալ։ Նա հիշեցնում է, որ եվրոպական մշակույթները՝ իտալական, ֆրանսիական, ռուսական, նույնպես ազդեցություն են թողել հայկական պարային արվեստի վրա։ Օրինակ՝ իտալերեն ballare՝ «պարել» բառից են առաջացել «բալետ», «բալ», «բալլադ» բառերը։
Մանվելյան Շուշան 