Արվեստը, օրինակ՝ երգը, երաժշտությունը կամ գեղեցիկ բաները, օգնում են մարդուն հանգստանալ, ուրախանալ և ուժ գտնել։ Բայց երբ մարդը միայն հաճույք է ուզում, և արվեստի միջոցով փորձում է մոռանալ իրական կյանքը, այն դառնում է փախուստ։
Իսահակյանի ստեղծագործությունում խալիֆան հենց այդպես էր ապրում։ Նա ուզում էր միայն երաժշտություն լսել ու հաճույք ստանալ։ Նա հավատում էր, որ եթե երաժշտությունը չդադարի, իր պետությունը միշտ անվտանգ կլինի։ Բայց իրականում սա միայն խալիֆայի երազանքն էր․ երկիրը վտանգի մեջ էր, թշնամին մոտենում էր, իսկ նա չէր ուզում դա տեսնել։
Խալիֆայի վարքը ցույց է տալիս, որ հաճույքն ու գեղեցկությունը չեն կարող պաշտպանել երկիրը։ Պետության համար անհրաժեշտ են իմաստություն, պատասխանատվություն և ճիշտ կառավարում։ Եթե առաջնորդը միայն իր հաճույքով է զբաղված, պետությունը կարող է կործանվել։
Ստեղծագործությունը սովորեցնում է, որ արվեստը պետք է օգնի մարդուն, ոչ թե խաբի կամ խոչընդոտի իրական կյանքին։ Երբ արվեստը դառնում է փախուստ, այն վտանգավոր է և կարող է բերել ձախողման, ինչպես խալիֆայի դեպքում էր։
Մանվելյան Շուշան 